لئیم(فرومایه) کیست؟

در روایتی امام على علیه السلام مى‏ فرماید:

اللَّئِیمُ مَن کَثُرَ امتِنَانُهُ؛ لئیم، کسى است که از دیگران تقاضا دارد [و چشمش به دست دیگران است‏].

از برخى روایات استفاده مى‏ شود که بعضى از مراحل «بخل» را تحت عنوان «لئیم» بودن (فرومایه)، ذکر کرده ‏اند که درجه شدید «بخل» است.

رسول خدا صلى الله علیه و آله مى‏فرماید: «الرِّجَالُ ارْبَعَةٌ سَخىٌ وَ کَریمٌ وَ بَخیلٌ وَ لَئیمٌ، فَالسَّخىُ الذّی یَأْکُلُ وَ یُعْطِىَ و الکَریمُ الّذى لایَأْکُلُ وَ یُعطِىُ وَ البَخیلُ الّذى یَأکُلُ و لایُعطِىُ وَ اللّئیمُ الّذى لایَأکُلُ و لایُعطِىُ؛ افراد چهار دسته هستند: بعضى سخى هستند و بعضى کریم و بعضى بخیل و بعضى لئیم؛ سخى کسى است که از اموالش هم خود استفاده مى‏ کند و هم به دیگران مى‏ بخشد و کریم کسى است که خودش نمى ‏خورد و به دیگران مى‏ بخشد و بخیل کسى است که (فقط) خودش مصرف مى ‏کند و به دیگران نمى ‏بخشد و لئیم (فرومایه) کسى است که نه خودش مى‏ خورد و نه به دیگران مى‏ بخشد».